Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας, που τα γεγονότα και οι περιστάσεις, η ίδια η καθημερινότητα αν θέλετε, μας ξεπερνάνε. Ξεπερνάνε τον τρόπο που μάθαμε να
σκεπτόμαστε και να λειτουργούμε, τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε, ακόμη και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, ό,τι υπάρχει και κινείται γύρω μας. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να σταθούμε στο ύψος μας, αρκεί αυτό να το μετράμε, αλλά «όρθιοι» όμως. Δεν γίνεται να χρεώνουμε ευθύνες δικές μας σε άλλους. Κανείς δεν είναι περισσότερο υπεύθυνος για εμάς, από εμάς τους ίδιους. Τελικά, δε αρκεί μόνο, να έχεις όραμα για το δήμο σου και να αγαπάς το τόπο σου, δεν αρκεί μόνο να έχεις άποψη για την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να κάνεις την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού του δήμου, δεν αρκεί να έχεις τη προθυμία για δουλειά , την διάθεση για προσφορά και περισσότερο από όλα να έχεις τον απλό δημότη μαζί σου. Πρέπει να κάνεις μεγάλες υπερβάσεις, να ξεπεράσεις και να απαρνηθείς αρχές και αξίες που μέχρι τώρα προσδιορίζουν την όλη πορεία και στάση της ζωής σου. Πρέπει να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς και να γίνεις «ένα» μ’ αυτούς, από τους οποίους θες να απαλλαγείς. Πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου στα «κόλπα» και στις ίντριγκες, να ξεπουλήσεις τα ιδανικά σου, να μπεις στο παιχνίδι τους, να γίνεις ίδιος μ’ αυτούς. Τότε όμως, ποιο είναι το καινούργιο και το διαφορετικό που προτείνεις , όταν «παίζεις» με τον ίδιο τρόπο που «παίζουν» και αυτοί; Έτσι τολμήσαμε και πετύχαμε την ανανέωση του Δήμου. Τολμήσαμε και κάναμε τη κριτική μας και τους ζητήσαμε να απολογηθούν. Παλέψαμε και αγωνιστήκαμε και η διοίκηση του Δήμου, πέρασε στα χέρια νέων ανθρώπων, άφθαρτων, με φρέσκιες ιδέες, με όρεξη για δουλειά και διάθεση για προσφορά. Σε ανθρώπους με όραμα για το τόπο τους και με όνειρα για το μέλλον τους. Επιλέξαμε να αφήσουμε μακριά μας τα πολιτικά κόμματα και κάποιοι από μας τις κομματικές μας ταυτότητες, δηλώνοντας ανεξάρτητοι, ακηδεμόνευτοι και πάνω από όλα αυτοδιοικητικοί. Δικαιωθήκαμε σε αυτή μας την απόφαση, αφού μας επιλέξατε και μας «στείλατε» στον δεύτερο γύρο των εκλογών με τη τεράστια διαφορά των 800 ψήφων, απορρίπτοντας την ίδια στιγμή το παλιό, το φθαρμένο, το ξεπερασμένο, το προσωρινό, το συντεχνιακό και ευκαιριακό. Ταυτόχρονα αποδείξατε ότι και άποψη έχετε, και γνώμη διατυπώνετε και τους στείλατε ένα ηχηρό μήνυμα, λέγοντάς τους ότι δεν ανέχεστε να σας προσβάλλουν και να σας μειώνουν, αγνοώντας σας. Τους θυμίσατε ότι είστε και εσείς παρόντες και ότι αποφασίσατε να πάρετε στα χέρια σας τη τύχη και το μέλλον αυτού του τόπου. Μεγάλη η εισαγωγή συμφωνώ, αλλά τη θεωρώ απαραίτητη. Διότι ξαφνικά νοιώθω πως βρίσκομαι σε θέση απολογίας. Είναι αυτό που λέει ο σοφός λαός: «Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι». Και εξηγούμαι. Μου κάνει εντύπωση η μεγάλη επιμονή και το θράσος του «παλιού και ξεπερασμένου» του «ρουσφετιού και της διαπλοκής». Δημιουργώντας ένα σκληρό πυρήνα και φορώντας τον κομματικό δημοκρατικό μανδύα, πάλεψε με κάθε τρόπο και μέσο να πάρει την εξουσία του Δήμου. Το μόνο που κατάφερε η ολιγομελής «διαπλεκόμενη ομάδα», ήταν να αποκτήσει «μια» εκπροσώπηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ ταυτόχρονα εξέθεσε τον αρχηγό της παράταξης και ολόκληρο τον κομματικό χώρο της κεντροαριστεράς του Δήμου Φαρκαδόνας. Και αυτή η μια και μοναδική εκπροσώπηση συνεχίζει να παρασέρνει και να εκθέτει ολόκληρη την ομάδα της μείζονος αντιπολίτευσης. Αυτό λοιπόν το υπόλοιπο «τιμ της αποτυχίας» του σκληρού πυρήνα, που καταδικάστηκε από το εκλογικό σώμα, γαντζωμένο στις παλιές και μακρόχρονες αγκυλώσεις του, επιμένει. Και επιμένει μάταια, απελπισμένα, παρόλο που έχει φτάσει στο τέλος του αυτοδιοικητικού του βίου, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω της δικαιοσύνης. Όταν ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας στο βάθος του μυαλού μας, υπήρχαν διάφορες σκέψεις, σε ότι σχετίζεται με την αντίδραση και την αντιπολιτευτική τακτική. Προφανώς και περιμέναμε σκληρή και σθεναρή αντιπολίτευση, εξάλλου το οφείλουν στους αρκετούς ψηφοφόρους τους. Όμως, αντιπολίτευση κόσμια, ευπρεπή στα πλαίσια της ομαλής και δημοκρατικής λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου. Περίμενα, το ελάχιστο, δηλαδή σεβασμό στους θεσμούς και στα πρόσωπα. Αντιπολίτευση υγιή, δημιουργική και όχι στείρα και ξεπερασμένη, με προτάσεις και διαλογικές αντιπαραθέσεις. Περίμενα μετά από τόσα χρόνια αυτοδιοικητικής συμμετοχής και εμπειρίας να σεβαστούν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά τους θεσμούς. Αλλά μάταια. Με μεγάλη μου απογοήτευση και πίκρα διαπιστώνω ότι, τους είναι δύσκολο να αποδεχτούν την ήττα τους. Τους είναι δύσκολο να αποδεχτούν το γεγονός ότι οι δημότες τους «τιμώρησαν» απορρίπτοντάς τους. Τους είναι δύσκολο να συμβιβαστούν με την νομιμότητα, τη διαφάνεια, το καινούργιο, το διαφορετικό. Τους είναι δύσκολο να λειτουργήσουν με άλλη κουλτούρα στα πλαίσια ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού, αφού τους είναι άγνωστος. Τους είναι δύσκολο να απογαλακτιστούν από τους «ημέτερους», από τους φίλους, από τους «κολλητούς», από τη «διαπλοκή». Φαίνεται πως υπάρχουν πολλές «προεκλογικές δεσμεύσεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν». Γιατί ποτέ δεν λειτούργησαν με διαφανείς και καθαρές διαδικασίες. Γιατί πάντα στο μυαλό τους είχαν το προσωπικό κέρδος, το δικό τους όφελος. Γιατί ποτέ δεν νοιάστηκαν για το καλό του Δήμου και των δημοτών. Γιατί πάντα έβλεπαν το δημότη-ψηφοφόρο, έχοντάς τον όμηρο, ως μέσο για να ικανοποιήσουν τη προσωπική τους φιλοδοξία. Γιατί σε όλη τους την αυτοδιοικητική πορεία ήταν βουτηγμένοι «στην ίντριγκα και στα κόλπα», έχοντας καταφέρει να δημιουργήσουν μια κατάσταση «ομερτά» στο Δήμο. Γιατί αυτός ήταν και αυτός είναι ο τρόπος ζωής τους. Και όταν όλα βλέπουν ότι χάνονται, αρχίζουν τον ίδιο βρώμικο και ανίερο, γνωστό πια σε όλους μας, πόλεμο. Χτυπήματα κάτω από τη μέση. Συκοφαντίες, καταγγελίες, αγωγές, μηνύσεις προσφυγές στη δικαιοσύνη, λάσπη, ίντριγκες, φτηνά κόλπα, παιδαριώδεις ενστάσεις, μεταγραφές (βλέπετε είναι και η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού). Σε κάποια άλλη περίπτωση ίσως θα έλεγα, ότι βγήκαν οι μάσκες και βλέπουμε τα πρόσωπά τους. Μα εδώ δεν υπήρξαν ποτέ μάσκες για να πέσουν. Ήταν και είναι θρασείς και προκλητικοί. Αρχίζουν να δείχνουν σιγά-σιγά το γνωστό τους πρόσωπο, τον ξεπερασμένο και καταδικασμένο από όλους μας αλαζονικό χαρακτήρα του αδίστακτου παλαιοκομματικού παραγοντίσκου. Στη διάρκεια της αυτοδιοικητικής τους θητείας κατάφεραν, με τρόπο άγνωστο σε μας γνωστό σε αυτούς, και πάντα «περιέργως» να πάρουν και να υλοποιήσουν αποφάσεις, κατάφεραν να αποκομίσουν κέρδη για λογαριασμό φίλων και σε βάρος του Δήμου και των δημοτών. Στην ιδέα και μόνο ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο πλέον να συμβεί, οδηγούνται σε απελπισμένες κινήσεις χωρίς να σέβονται τίποτα, χωρίς να διστάζουν σε τίποτα, χωρίς να υπολήπτονται το παραμικρό. Αλλά θα μου πείτε: «Από το στόμα του κόρακα τι περιμένεις να ακούσεις εκτός από το γνωστό κρα-κρα-κρα;». Ναι, αλλά υπάρχει και ένα μέτρο, ένα όριο σε αυτά που λες και που κάνεις. Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να σπιλώνουν και να διασύρουν προσωπικότητες; Εκτός αν θεωρούν τον εαυτό τους ως αναμάρτητο, οπότε μπορούν πρώτοι να πετάξουν το λίθο. Αλλά η προσωπική ιστορία του καθενός από αυτούς, άλλα μας δείχνει. Κλείνοντας αναφέρω ότι, σεβόμενοι πάντα τη νομοθεσία και τους κανόνες της δημοκρατικής λειτουργίας και διαφάνειας, μην περιμένετε από μας να κάνουμε μεγάλες υπερβάσεις, να ξεπεράσουμε και να απαρνηθούμε αρχές και αξίες που μέχρι τώρα προσδιορίζουν τη όλη πορεία και στάση της ζωής μας. Δεν πρόκειται να κάνουμε συμβιβασμούς και να γίνουμε «ένα» μ’ εσάς, από τους οποίους θέλουμε να απαλλαγούμε. Δεν θα κλείσουμε τα μάτια στα «κόλπα» και στις «ίντριγκες», ούτε θα ξεπουλήσουμε τα ιδανικά μας, ούτε θα μπούμε στο παιχνίδι σας και ούτε θα γίνουμε ίδιοι μ’ εσάς. Και να θυμάστε πως το κεντρικό σύνθημα του προεκλογικού μας αγώνα δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.
«ΤΟΛΜΑΜΕ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟ ΧΤΕΣ, ΒΕΛΤΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ».
Ηλίας Καραμάνος
Φυσικός-Πρόεδρος του Δ.Σ. Φαρκαδόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου