Ανίατη νόσος του Ελληνικού Έθνους...ο διχασμός!

Το δράμα οδεύει πλέον προς την κορύφωσή του και το μόνο βέβαιο είναι ότι καταφέραμε να αποκαλύψουμε στους πάντες την Aχχίλειο πτέρνα μας , την ανίατη νόσο του Ελληνικού

έθνους.. τον διχασμό.
Ένας διχασμός που κατά την γνώμη μου δεν οφείλεται στο δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα είναι μια ύψιστη στιγμή κατά την οποία η αντιπροσωπευτική δημοκρατία γίνεται άμεση.
Όταν ο υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία της πατρίδας, η άμεση απόφαση του λαού είναι ό,τι ισχυρότερο διαθέτει μια δημοκρατία.
Η άμεση δημοκρατία, όταν ο λαός εκφράζεται με δημοψήφισμα, μπορεί να κρατάει μια μέρα, αλλά το αποτέλεσμα που παράγει, δεσμεύει στο εξής την αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην επιλογή του λαού.
Σε ένα δημοψήφισμα ο λαός αναλαμβάνει τις ευθύνες του όχι για να απαλλάξει οποιονδήποτε απ’ αυτές, αλλά για να υποχρεώσει τους πάντες σε αυτές. Και αυτή την ευθύνη ως Έλληνας δεν την αποδέχομαι απλά.. την ΑΠΑΙΤΩ. Είναι τιμή για ένα έθνος να μπορεί να διαμορφώσει το μέλλον του.. Βαριά όμως τιμή και ίσως ασήκωτη στις πλάτες κάποιων.
Προσωπικά θεωρώ ότι σκοπίμως και δολίως συνδέθηκε η λέξη δημοψήφισμα με την απειλή ευρώ ή δραχμή.Ο πρόεδρος της δημοκρατίας εξάλλου εγγυήθηκε την παραμονή της χώρας μας στην Ε.Ε .Και όπως γνωρίζουμε όλοι μας μπορεί πολύ εύκολα να διακόψει άμεσα κάθε άσκοπη και άτοπη έξοδο της με την παραίτησή του αν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Δεν θα διαχωρίσω τους συμπατριώτες μου σε βολεμένους ή φουκαράδες, όχι γιατί κάποιοι δεν είναι βολεμένοι και κάποιοι άλλοι φουκαράδες, αλλά γιατί δεν μπορώ να διακρίνω ποιοι είναι οι βολεμένοι και ποιοι οι φουκαράδες. Άλλωστε ο βολεμένος του σήμερα μπορεί να είναι ο φουκαράς του αύριο..άσχετα αν αρνείται να το καταλάβει.
Δεν θα τους διαχωρίσω σε πατριώτες ή προδότες , επαναστάτες ή ραγιάδες, γεναίους ή φοβισμένους, γιατί μια τόσο σοβαρή απόφαση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που σε προσωπικό επίπεδο δεν μπορώ να γνωρίζω και για αυτό δεν θα κατηγορήσω κανέναν.
Δεν θα κατηγορήσω αυτούς που αγαπούν την πατρίδα τους αλλά παράλληλα θεωρούν την άτακτη υποχώρηση ως την πλέον συνετή επιλογή αυτή την στιγμή με την ελπίδα δεύτερης ευκαιρίας (γνωρίζω προσωπικά αρκετούς τέτοιους αγνούς πατριώτες, υπαλλήλους και επιχειρηματίες). 
Δεν θα κατηγορήσω ούτε θα ντραπώ για όλους αυτούς που από τον φόβο τους παραδίδουν γή και ύδωρ για να εξασφαλίσουν το σήμερα.. άλλωστε το DNA του καθενός ορίζει τις δυνατότητες και τις αντοχές του.Και αυτό δεν μπορώ να το κατακρίνω.
Κατηγορώ όμως αυτούς που με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό συμφέρον τους, συστρατεύονται με τις εγχώριες και εισαγόμενες δυνάμεις υποδούλωσης της χώρας μας και διαδηλώνουν στα social media και τις πλατείες εναντίον.. συγχωρέστε με.. δεν θα πω της πατρίδος τους γιατί αυτή ΔΕΝ είναι η πατρίδα τους. Αυτοί δεν έχουν πατρίδα.. 
Συγχωρέστε με για το λεκτικό κόμπιασμα μου..μου ήρθε στο νου ένα πανό από την εκδήλωση του ΝΑΙ.. ‘Ελλάδα η γενέτειρά μου..Ευρώπη η πατρίδα μου’.

Ας πούμε όμως και μερικά ΝΑΙ..
ΝΑΙ.. θα μπορούσε το δημοψήφισμα να είναι πιο σαφές ως προς το διακύβευμα του.
ΝΑΙ.. Ίσως θα μπορούσε να προκηρυχθεί σε μια άλλη χρονική στιγμή και όχι μεσούσης της τουριστικής περιόδου που αποτελεί κλειδί για την οικονομία μας.
ΝΑΙ.. θα μπορούσε ίσως η ελληνική κυβέρνηση να έχει προβλέψει αυτήν την ασφυκτική πίεση οργανώνοντας παράλληλα δράσεις αποσυμπίεσης αυτής της πολύ δύσκολης κατάστασης για όλους μας.

Και άλλα ΝΑΙ..
Ναι.. κι εγώ θέλω να είμαι ισότιμο μέλος της Ε.Ε.. αλλά είμαι;
Ναι.. κι εγώ θέλω το ευρώ στην τσέπη μου .. αλλά έχω όσα χρειάζονται για να ζήσω αξιοπρεπώς;
Ναι.. κι εγώ ονειρεύομαι να είμαι πολίτης μιας δημοκρατικής Ευρώπης.. .αλλά είναι αυτή η δημοκρατική Ευρώπη που ονειρεύομαι;

Και για να τελειώνουμε..

ΝΑΙ στην Ευρώπη του Δικαίου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
ΝΑΙ στην Ε.Ε με προϋπόθεση την εξασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης για κάθε Έλληνα πολίτη.
Ναι στην ορθολογική αναδιάρθρωση των δομών του κράτους και την θεραπεία των παθογενειών του.

ΟΧΙ στην άνευ όρων παράδοση των Εθνικών μας πλουτοπαραγωγικών πηγών
ΟΧΙ στην εξαθλίωση και την ταπείνωση του λαού μας μέσω της υπερφορολόγησης και της δραματικής περικοπής κοινωνικών δαπανών.
Όχι στην διάλυση των Ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω της ληστρικής φορολογίας.
ΟΧΙ στην επιλεκτική αντιμετώπιση των συμφερόντων που λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες την χώρα μας.
ΟΧΙ στην εγκατάλειψη του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, για εμάς και τα παιδιά μας.

Κείμενο του 

Γιώργου Μουτογεώργου