Μιας ιστορίας που παραμένει άσβεστη κι έρχεται να φέρει στα μάτια και στις μνήμες πολλών κατοίκων του Ζάρκου, τη ζωή των Σαρακατσάνων και των Βλάχων κτηνοτρόφων που ζούσαν και δραστηριοποιούνταν λίγο έξω από το χωριό, κοντά στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που θεωρούνταν ο προστάτης τους στις δύσκολες συνθήκες με τις οποίες ερχόταν καθημερινά αντιμέτωποι.
Σαρακατσάνοι και Βλάχοι έζησαν επί σειρά ετών στα κονάκια τους, με σκληρή δουλειά πάλεψαν και έγιναν νοικοκυραίοι, σπούδασαν παιδιά, τα μόρφωσαν και έγιναν χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία, τόσο του Ζάρκου, όσο και της χώρας γενικότερα. Αυτοί οι άνθρωποι που πάλεψαν με βροχές και χιόνια, με ζέστη και κρύο διανύοντας 3 περίπου χιλιόμετρα σε καθημερινή βάση για να φτάσουν στο δημοτικό σχολείο του Ζάρκου, περνώντας από φουσκωμένα ρέματα, και πατώντας σε χιόνια και λάσπες για να μορφωθούν. Οι άνθρωποι που κουβαλούσαν τις ζωοτροφές με τα ζώα, που περπατούσαν με τα πόδια έως το Ζάρκο και τα γύρω χωριά να εξυπηρετηθούν.
Ο φακός του «KriniLive» ανηφόρισε προς τα Σαρακατσάνικα και Βλάχικα κονάκια του Ζάρκου που απέχουν λίγα μέτρα μακριά από το Μοναστήρι του Αη Γιάννη. Με τη βοήθεια του δημοτικού συμβούλου Φαρκαδόνας κ. Βασίλη Αγγέλη ξεναγήθηκε στο χώρο, σε ένα σημείο αναφοράς για τους Σαρακατσάνους και τους Βλάχους που διαμένουν πλέον εδώ και αρκετές δεκαετίες εντός του οικισμού και αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του χωριού.
Η οικογένεια του κ. Αγγέλη, όπως και οι παππούδες τους διέμεναν στα Σαρακατσάνικα κονάκια. Ωστόσο ο ίδιος δεν πρόλαβε τη ζωή εκεί, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ζάρκο. Άκουσε ωστόσο πολλές ιστορίες γύρω από τη ζωή και τις συνθήκες διαβίωσης των δικών του ανθρώπων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αγορά του κτήματος έγινε στη συγκεκριμένη περιοχή στα μέσα του 1926. Οι Σαρακατσάνοι έσπευσαν να εγκατασταθούν στη συγκεκριμένη περιοχή καθώς ευνοούσαν οι συνθήκες για να εξυπηρετήσουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Κατασκεύασαν τις καλύβες τους με πέτρα και τα σπίτια τους δίπλα από τους σταύλους με πλιθιά. Και έζησαν εκεί για χρόνια, οι 10 οικογένειες, ώσπου το 1955 εγκατέλειψαν τα κονάκια τους και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Ζάρκο χτίζοντας τις οικίες τους βοριοανατολικά του χωριού.
«Πραγματικά όταν βρίσκομαι στο συγκεκριμένο σημείο συγκινούμαι, είναι ένας χώρος που μπορεί να μην έχω ζήσει, είναι όμως σαν να έζησα εδώ, μιας και άκουσα διάφορες ιστορίες από τον πατέρα μου», σημείωσε ο κ. Αγγέλης.
Ελάχιστα μέτρα από τα κονάκια των Σαρακατσάνων συναντούμε τα κονάκια των Βλάχων. Σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις η έλευση των Βλάχων έγινε μετά τους Σαρακατσάνους.
Δεκαπέντε οικογένειες έζησαν μέχρι και τα μισά της δεκαετίας του 50 στο συγκεκριμένο σημείο, ασχολούμενα τα μέλη τους με την κτηνοτροφία. Αργότερα εγκαταστάθηκαν σε διάφορα σημεία του Ζάρκου, γίνοντας ένα με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού. Ωστόσο μέχρι και σήμερα κάποιοι από αυτούς ασχολούνται ακόμη με την κτηνοτροφία έχοντας τους σταύλους στη σκιά των κονακιών που μεγάλωσαν.
Τα ερείπια των κονακιών σώζονται ακόμη και σήμερα. ξυπνούν μνήμες σε όσους έζησαν εκεί, ειδικά σε αυτούς που έφυγαν από το χωριό και δραστηριοποιούνται επαγγελματικά, επιχειρηματικά και επιστημονικά σε άλλες περιοχές της χώρας. Μνήμες από τα παιδικά χρόνια, μνήμες μιας δύσκολης ζωής για τους Βλάχους, τους Σαρακατσάνους, για τους Ζαρκινούς που δεν είχαν πολυτέλειες και ανέσεις, αλλά Ψυχή για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: KriniLive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου